Krzyż „Pro Ecclesia et Pontifice” dla Państwa Mazurków

W niedzielę 6 września 2020 roku po Mszy św. o godz. 12.30 odbyła się uroczystość wręczenia krzyża „Pro Ecclesia et Pontifice” dla naszych parafian, związanych z tym ośrodkiem duszpasterskim od bardzo wielu lat, Państwa Haliny i Janusza Mazurków. Jest to jedno z najwyższych odznaczeń w Kościele, przyznawane przez Stolicę Apostolską. Z tego też powodu uroczystości przewodniczył Pasterz Diecezji Toruńskiej ks. bp Wiesław Śmigiel. Obecny był również ks. bp Andrzej Suski.

Po zakończeniu Mszy św. proboszcz parafii przedstawił sylwetki Haliny i Janusza Mazurków. Następnie Ksiądz Biskup wręczył wyróżnionym medale. W słowie podziękowania Państwo Mazurkowie zwrócili uwagę na to, że swoją drogę duchową zawdzięczają wielu osobom i środowiskom. Podkreślili zwłaszcza środowisko rodzinne, parafii św. Józefa, Kościoła Domowego oraz Spotkań Małżeńskich. W uroczystości wzięli udział przedstawiciele wspomnianych środowisk, a także p. Przemysław Przybylski – radny Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego oraz p. Janusz Mielcarek – rzecznik Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego im. Ludwika Rydygiera w Toruniu.

Laudacja wygłoszona przed wręczeniem krzyży „Pro Ecclesia et Pontifice” dla Państwa Mazurków:

Halina i Janusz Mazurkowie są małżeństwem od 16 września 1973 roku. Za kilka dni będą obchodzić 47. rocznicę małżeństwa. Z Toruniem związani są od 1973 roku. Już w 1983 roku zaangażowali się w rodzący się wtedy w parafii św. Józefa Ruch Kościoła Domowego. Dość szybko znaleźli się w gronie osób odpowiedzialnych za Ruch Kościoła Domowego Diecezji Chełmińskiej. W 1988 roku zostali powołani do Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej Diecezji Chełmińskiej. W marcu 1991 roku zaangażowali się w pracę parafialnego koła Stowarzyszenia Rodzin Katolickich. Byli jednymi z tych, którzy zainicjowali dwie ważne inicjatywy Stowarzyszenia Rodzin Katolickich: istniejący do dzisiaj bodaj pierwszy w Toruniu Klub Seniora (2004 rok), który gromadzi i aktywizuje osoby w podeszłym wieku, oraz świetlicę „Marcelinek”, która działała w charakterze domu dziennego pobytu dla dzieci z rodzin patologicznych, gdzie oprócz opieki i ciepłych posiłków, zapewniano pomoc w nauce i wychowaniu (1996-2009). Ponadto w 1991 roku zaangażowali się w rodzące się wtedy wielkie dzieło Radia Maryja. Byli członkami Sekretariatu ds. Laikatu Prowincji Warszawskiej Redemptorystów, animując apostolat ludzi świeckich w ośrodkach redemptorystów w Polsce. Uczestniczyli w pracach Rady Duszpasterskiej oraz Rady Ruchów i Stowarzyszeń Diecezji Toruńskiej. Do dnia dzisiejszego począwszy od 1995 roku współprowadzą rekolekcje dla małżeństw w ramach ruchu „Spotkania Małżeńskie” (od roku 2000 są liderami ośrodka toruńskiego), a także „Wieczory dla Zakochanych”. Sprawa formacji małżeńskiej i przygotowania narzeczonych do sakramentu małżeństwa była im zawsze bliska. W roku 2015 Janusz Mazurek przyjął posługę akolity stałego i ofiarnie zaangażował się w niesienie Komunii św. chorym. W 2002 roku zostali odznaczeni medalem „Zasłużony dla Diecezji Toruńskiej”.

W ich małżeństwie przyszło na świat czworo dzieci (jedno z nich zmarło). Każda z córek po założeniu własnej rodziny w dalszym ciągu czynnie uczestniczy w życiu Kościoła w parafiach miejsca zamieszkania. Ponadto w 1997 roku przyjęli pod swój dach Małgorzatę, wówczas 20-letnią dziewczynę z Białorusi (jej rodzice zmarli i od 16 roku życia pozostała sama), która zamieszkała w ich domu przez 13 lat. Oni sami traktowali ją jak kolejną córkę, zapewniając nie tylko warunki do życia, ale również wychowanie.

Halina jako lekarz znana była z tego, że nigdy nie wzbraniała się od pomocy medycznej nawet najbardziej zaniedbanym, czy wręcz brudnym. Nie brzydziła się człowiekiem. Była szanowana nie tylko ze względu na swoją wiedzę medyczną, ale również ze względu na umiejętność nawiązania serdecznego kontaktu z człowiekiem i wierność w wykonywanym zawodzie swoim przekonaniom etycznym wynikającym z wiary. Jest świadkiem wiary również w praktyce lekarskiej. To dlatego środowiska lekarskie zdecydowanie potwierdziły jej zgłoszenie do papieskiego wyróżnienia. Znane jest jej zaangażowanie w akceptację encykliki „Humanae vitae”, a także w obronę życia. Kiedyś przyznała: „Nigdy nie zaleciłam nikomu środków antykoncepcyjnych”. Trudne do policzenia są nawrócenia na wiarę tych, którym posługiwała jako lekarz. Bezinteresownie posługiwała jako lekarz domowy zgromadzeniom zakonnym, m.in. redemptorystom. Halina była również członkiem Komisji do spraw Rodziny i Polityki Społecznej Rady Miasta Torunia.

Ich dom rodzinny był otwarty dla każdego. Wielu chętnie do nich przychodziło, by choć przez chwilę – jak mówili – „pooddychać zdrowym powietrzem ich życia rodzinnego”; wychodzili z ich domu mocniejsi. Halina i Janusz oddziaływali nie tylko słowem, ale również samym stylem życia rodzinnego i religijną atmosferą domu. Byli, są i – ufamy – będą małżeństwem na wskroś apostolskim, oddziaływującym na wielu. Nie tylko wielość ich zaangażowań, ale również sposób ich przeżywania miłości w małżeństwie i rodzinie zwraca uwagę. Nikt nie odważy się powiedzieć, że cokolwiek robi on lub ona. W cokolwiek się angażują, zawsze angażują się „oni”, są obecni razem. Nikt nie wyobraża sobie sytuacji, w której jakieś wyróżnienie mógłby przyjąć tylko Janusz, albo tylko Halina. Obydwoje wyróżnienie „Pro Ecclesiae et Pontifice” przyjmują bardzo pokornie. „Są inni, którzy bardziej na nie zasługują” – kilkakrotnie powtarzali. To prawda, żyje wśród nas wielu świadków wiary, ludzi ofiarnych i pełnych apostolskiej gorliwości. Wyróżnienie Państwa Mazurków przyjmujemy z dumą. Ono potwierdza, że żyjemy w takim miejscu, uczestniczymy w takiej formacji, w takiej parafii ze swoją 70-letnią historią i tradycją, w blasku Matki Bożej Nieustającej Pomocy, że ci, którzy w tym miejscu zanurzają się w Chrystusie Najświętszym Odkupicielu, przynoszą swoim życiem obfite owoce, a niektóre z nich inni mogą zauważyć.