Historia Zgromadzenia Sióstr św. Józefa

Zgromadzenie Sióstr św. Józefa zostało założone przez św. ks. Zygmunta Gorazdowskiego. Celem Zgromadzenia jest całkowite oddanie się na służbę Bogu i dążenie do doskonałej miłości przez złożenie ślubów zakonnych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, oraz pełnienie w imieniu Kościoła dzieł chrześcijańskiego miłosierdzia.

Początki Zgromadzenia datują się na koniec XIX wieku i związane są ze Lwowem, gdzie panowała przysłowiowa galicyjska nędza materialna i moralna. Tam też pełnił swą posługę kapłańską ks. Zygmunt Gorazdowski – kapłan archidiecezji lwowskiej. On to w swej gorliwości duszpasterskiej, dobrze odczytując znaki czasu, założył Zgromadzenie Sióstr św. Józefa, popularnie zwane józefitkami. Pierwotna nazwa zgromadzenia brzmiała: Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Józefa. Za historyczną datę powstania Zgromadzenia przyjmuje się 17 lutego 1884 r.

Siostry objęły opieką ludzi biednych, opuszczonych, w szpitalach i przytułkach. W okresie międzywojennym prowadziły liczne ochronki, sierocińce, kolonie i półkolonie letnie, szkoły ludowe, kursy dla analfabetów oraz kursy zawodowe W czasie II wojny światowej z 45 placówek istniejących w przeddzień jej wybuchu, tylko 11 przetrwało. Ok. 200 sióstr zostało wysiedlonych z domów, kilka skazano na deportację, niektóre poniosły śmierć męczeńską lub zginęły w czasie działań wojennych na posterunku pracy. W 1946 r., na skutek przesunięcia wschodniej granicy Polski, zgromadzenie utraciło swój dom macierzysty we Lwowie oraz wszystkie placówki znajdujące się na Kresach Wschodnich.

Przemiany społeczno-polityczne w powojennej Polsce ograniczyły w dużym stopniu prowadzenie działalności właściwej charyzmatowi zgromadzenia. W latach sześćdziesiątych XX wieku siostry zostały usunięte ze szpitali, przedszkoli i niektórych zakładów dla dzieci i osób starszych. Podjęły wówczas pracę wśród dzieci specjalnej troski, niepełnosprawnych fizycznie i umysłowo, sprawowały posługę pielęgniarską w szpitalach psychiatrycznych oraz intensywniej włączyły się w pracę parafialną i katechetyczną. W 1973 r. siostry św. Józefa utworzyły pierwszą placówkę poza Polską – we Włoszech, a w 1975 r. pierwsze placówki misyjne w Kongo, a następnie w 1983 r. w Brazylii. Zmiany w kraju po 1989 r. umożliwiły zgromadzeniu w znacznym stopniu powrót do pracy zgodnej z jego charyzmatem. Rozszerzył się też znacznie teren działalności sióstr poza granicami Polski. W 1991 r. zgromadzenie powróciło do pracy na Ukrainie. Obecnie liczy ok. 500 Sióstr i funkcjonuje w 2 Prowincjach w Polsce: Tarnowskiej i Wrocławskiej, oraz w 3 Delegaturach: Ukraińskiej, Afrykańskiej (Republika Konga, Demokratyczna Republika Konga, Kamerun, Gabon) i Brazylijskiej w Ameryce Południowej.

W zgromadzeniu najwyższą władzę pełni Przełożona Generalna, która troszczy się o rozwój zgromadzenia, realizacje idei założyciela oraz o dobre wzajemne relacje pomiędzy poszczególnymi prowincjami, delegaturami, domami podległymi bezpośrednio generalatowi oraz o misje. Obecnie Przełożoną Generalną jest Matka Leticia Niemczura.

Dom Generalny Zgromadzenia Sióstr Świętego Józefa znajduje się w Krakowie przy ul. Moniuszki 8. Jest siedzibą zarządu generalnego i miejscem formacji postulatu. Dom Generalny prowadzi referat misyjny, odbywają się w nim spotkania szkoleniowe oraz formacyjne dla sióstr, a także spotkania młodzieży czy też dla rodziców sióstr postulantek.

Realizując misję zgromadzenia przekazaną przez założyciela – św. ks. Zygmunta Gorazdowskiego, siostry podejmują pracę wśród dzieci i młodzieży niepełnosprawnej fizycznie czy umysłowo, pielęgnują chorych w szpitalach, zakładach i domach prywatnych. Nadto prowadzą przedszkola, świetlicę socjoterapeutyczną, włączają się w duszpasterstwo dzieci i młodzieży przez katechezę, animację grup młodzieżowych, także przez organizowanie rekolekcji. Angażują się również w posługę w parafiach, jako zakrystianki czy organistki.

Więcej informacji na stronie zgromadzenia: http://www.jozefitki.pl/