​

Kaplica adoracji Najświętszego Sakramentu

Wersja PDF

a. Zarys historii powstania kaplicy adoracji Najświętszego Sakramentu

b. Symbolika kaplicy adoracji Najświętszego Sakramentu

c. Święci i Błogosławieni

a. Zarys historii powstania kaplicy adoracji Najświętszego Sakramentu

Budowa kościoła św. Józefa rozpoczęła się w 1958 r., a jego poświęcenie nastąpiło w 1964 r. Obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy umieszczono w bocznej kaplicy, gdzie obecnie znajduje się kaplica adoracji Najświętszego Sakramentu. Wystrój wnętrza kościoła realizowano powoli. 1 maja roku milenijnego (1966 r.) ukończono prezbiterium i odsłonięto centralną figurę patrona kościoła – św. Józefa. Jest ona dziełem artysty-rzeźbiarza p. prof. Bronisława Chromego z Krakowa. Dopiero w ostatnich tygodniach przed dniem koronacji obrazu, która miała miejsce 1 października 1967 r., zostały ukończone prace związane z wystrojem kaplicy bocznej. Wystrój kaplicy zaprojektował p. inż. Witold Popławski z Krakowa. Zasadniczy element stanowił duży krzyż, którego centrum – na przecięciu ramion – zajmował obraz Matki Bożej.

W 1991 r. obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy został przeniesiony do prezbiterium z ołtarzem głównym. Wtedy również powstały skrzydła z wizerunkami aniołów z ikony Nieustającej Pomocy. W kaplicy bocznej pozostały jedynie liczne wota, jakie wierni znosili z wdzięczności dla Matki Bożej.

W 2017 r., kilka tygodni przed obchodami 50. rocznicy koronacji obrazu Matki Bożej Nieustającej w Toruniu, podjęto decyzję o przeniesieniu wotów w przestrzeń prezbiterium wokół ołtarza głównego i umieszczeniu ich na ścianach bocznych. Wydawało się słuszne, aby znalazły swoje miejsce w bezpośredniej bliskości cudownej Ikony Matki Bożej.

W konsekwencji kaplica boczna (po przeniesieniu obrazu i wotów jemu towarzyszących), gdzie od kilku lat odbywała się całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu, utraciła swój charakter. Dojrzewała potrzeba stworzenia nowego wystroju, dostosowanego do nowej funkcji, tym bardziej, że umieszczona w kaplicy po kradzieży koron masywna czarna krata nie sprzyjała adoracji.

Równolegle zauważono, że parafia św. Józefa posiadała pewną liczbę relikwii świętych i błogosławionych. Nie jest słuszne przechowywanie relikwii w szafie! Relikwie powinny być eksponowane dla kultu w kościele. Powoli dojrzewała myśl, aby relikwie świętych zostały umieszczone w pobliżu miejsca ekspozycji Najświętszego Sakramentu.

Projekt nowego wystroju kaplicy adoracji opracował p. prof. Marek Szary. Od samego początku zwracał uwagę na to, aby szanować dorobek poprzednich pokoleń. Z tego powodu opracowany projekt z założenia miał zachować piękny krzyż, istniejący już od 1967 r.

Prace rozpoczęły się w marcu 2019 r. Równolegle podjęto starania o sprowadzenie relikwii świętych ważnych dla społeczności lokalnej, a także świętych i błogosławionych redemptorystów i redemptorystek. Prace nad nowym wystrojem kaplicy, prowadzone pod nadzorem technicznym p. inż. Mariusza Krukara, ukończono w październiku 2019 r.

b. Symbolika kaplicy adoracji Najświętszego Sakramentu

Miejsce ekspozycji Najświętszego Sakramentu znajduje się na przecięciu ramion dużego krzyża, który znajduje się w tym miejscu od 1967 r. Najświętszy Sakrament znajduje się w sercu krzyża, a równocześnie duża hostia sięga swoim zasięgiem do krańców krzyża – symboliki tej kompozycji, ukazującej wewnętrzny związek Eucharystii i krzyża, nie trzeba chyba szerzej wyjaśniać.

Wzdłuż ramion krzyża zostały umieszczone marmurowe płyty, w które zostały wbudowane ozdobne kapsuły wykonane z mosiądzu. Na każdej z nich zostało wygrawerowane imię jednego ze świętych lub błogosławionych, którego relikwie dana kapsuła w sobie kryje. Idea takiego układu kompozycyjnego pozostaje czytelna: święci żyją wokół Jezusa także dzisiaj. Spotykamy się z Nim w tajemnicy świętych obcowania. A drogą do spotkania ze świętymi jest zawsze Jezus Chrystus, znajdujący się w sercu duchowości chrześcijańskiej. Ponadto święci swoim życiem objawiają różne drogi kroczenia za Jezusem i różne rysy duchowości chrześcijańskiej. Ich relikwie umieszczone wokół miejsca ekspozycji Najświętszego Sakramentu mogą stać się inspiracją w odczytywaniu swojej własnej drogi powołania chrześcijańskiego przez tych, którzy będą brali udział w adoracji Jezusa Eucharystycznego.

Po prawej stronie krzyża (patrząc od strony kościoła) znajdują się relikwie świętych i błogosławionych redemptorystów i redemptorystek, beatyfikowanych i/lub kanonizowanych do 2019 roku.

Na osobną uwagę zasługuje duży krzyż. Ramiona krzyża zdobią odlewane w brązie płaskorzeźby wykonane w pasie pionowym przez p. prof. Bronisława Chromego z Krakowa. Natomiast płaskorzeźby poziomego ramienia krzyża są autorstwa pp. Macieja i Wacława Dyrków, również z Krakowa. Trudno się dziwić maryjnemu rysowi płaskorzeźb na krzyżu, skoro pierwotnie w przestrzeni na skrzyżowaniu jego ramion był umieszczony obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Płaskorzeźby w pasie pionowym przedstawiają dwa istotne wydarzenia z życia Matki Bożej: w górnej części zwiastowanie, a w dolnej cierpienie Maryi pod krzyżem. Przy czym scena zwiastowania została ukazana w trzech odsłonach, przypominając zaangażowanie wszystkich trzech Osób Trójcy Świętej w przyjście na świat Bożego Syna. Płaskorzeźby poziomego ramienia krzyża przedstawiają dwa inne wydarzenia biblijne z udziałem Matki Bożej, ukazując zarazem dwie przestrzenie oddziaływania Tej, którą Nieustającą Pomocą nazywamy: oddziaływanie duchowe obrazuje scena obecności Maryi pośród apostołów w Wieczerniku w dzień zesłania Ducha Świętego, a oddziaływanie materialne obrazuje scena przemiany wody w wino w Kanie Galilejskiej, symbolizując troskę Maryi o doczesne potrzeby człowieka.